The IMRALI POST - Τεύχος 4, 13.3.22 - Μέρος 5

Υποκρισία είναι να λες «όχι στον πόλεμο»

3 Μαρτίου 2022 | Fehim Işık

Ø «Δεν σκοπεύω να φέρω αντίρρηση σε κανέναν που αντιτίθεται στους πολέμους, όσο ρατσιστής κι αν είναι, ή φασίστας ή εχθρικός απέναντι στους Κούρδους. Είναι καλό να εναντιωνόμαστε στους πολέμους, να είμαστε φιλειρηνιστές (...) Η ανωμαλία έγκειται στην υποκρισία εκείνων που φωνάζουν με χαρά για τη σφαγή ανθρώπων [γεωγραφικά] κοντά τους, ενώ αντιτίθενται σε πολέμους σε μακρινές χώρες και διαστρεβλώνουν την αλήθεια», γράφει ο Fehim Işık για τη Yeni Özgür Politika.

Ο δημοσιογράφος Nuri Akman μοιράστηκε ένα βίντεο το Σάββατο, με τη λεζάντα «Βίντεο από το Κίεβο. Ρώσοι στρατιώτες βομβαρδίζουν τυχαία το κέντρο της πόλης, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα παιδιά ή τους ηλικιωμένους».

Ήταν, προφανώς, μια ειρωνική αναφορά στην ξαφνική έξαρση του αντιπολεμικού αισθήματος στην Τουρκία. Ο δημοσιογράφος είχε παρακολουθήσει τι συνέβη στη νοτιοανατολική συνοριακή πόλη Cizre (Cizir) μετά την κατάρρευση της ειρηνευτικής διαδικασίας των Κούρδων το 2015. Γνώριζε πολύ καλά ότι το βίντεο δεν έδειχνε την ουκρανική πρωτεύουσα και ότι οι στρατιώτες δεν ήταν Ρώσοι, όπως το γνώριζαν και δεκάδες χιλιάδες ακόλουθοί του.

Παρόμοια αντίδραση προέκυψε όταν καλλιτέχνες στην Τουρκία άρχισαν να κάνουν αντιπολεμικές αναρτήσεις. Ο τραγουδιστής Servet Kocakaya είπε ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι που ζητούσαν «όχι πόλεμο στην Ουκρανία» ήταν συγκεντρωμένοι γύρω από τον Πρόεδρο Recep Tayyip Erdoğanκατά την εισβολή στο Afrin στη βόρεια Συρία, τραγουδώντας πολεμικά τραγούδια.

Αυτές δεν ήταν οι μόνες ειρωνικές αναρτήσεις στα social media. Η Özlem Çerçioğlu, δήμαρχος της μείζονας αντιπολίτευση της δυτικής επαρχίας του Αϊδινίου, δημοσίευσε ένα απόσπασμα του ιδρυτή προέδρου της Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ: «Ειρήνη στο σπίτι, ειρήνη στον κόσμο» και το σύνθημα «Όχι στον πόλεμο». Οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σχολίασαν αποκαλώντας υποκρισία και δημοσιεύοντας φωτογραφίες ενός πυραύλου, στον οποίο είχε υπογράψει με το όνομά της κατά τη διάρκεια του φονικού βομβαρδισμού στο Αφρίν.

Υπήρξαν τόσες πολλές αναρτήσεις κατά του πολέμου στην Τουρκία πρόσφατα που δεν είναι εύκολο να διαλέξουμε τις πιο υποκριτικές ή να εκθέσουμε εκείνους που στέκονται ξεκάθαρα στο ρατσιστικό ή αντικουρδικό στρατόπεδο. Όσοι δεν γνωρίζουν καλά την Τουρκία, όσοι δεν γνωρίζουν την ύπαρξη ρατσιστών που αφήνουν κραυγές χαράς όταν οι βόμβες πέφτουν βροχή στον κουρδικό λαό, θα πειστούν ότι πρόκειται για μια χώρα που επιδεικνύει υψίστη αντίθεση στον πόλεμο.

Με τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, παρόμοια κατάσταση προέκυψε μεταξύ ορισμένων κύκλων που αυτοαποκαλούνται αριστεροί. Ξαφνικά θυμήθηκαν τη διαίρεση της ΕΣΣΔ και της Ανατολής-Δύσης και προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία με ωδές στο σοσιαλισμό. Η Grup Yorum, η πιο διάσημη επαναστατική κολεκτίβα μουσικών στην Τουρκία από τη δεκαετία του 1970, πρωτοστάτησε σε αυτό. Πρώτα, το συγκρότημα δημοσίευσε περιεχόμενο από την πρόσφατη συναυλία του στη Μόσχα, λέγοντας ότι έπαιξαν «στην πατρίδα του σοσιαλισμού». Σε άλλη ανάρτησή τους, υποστήριξαν ανοιχτά τη στάση της Ρωσίας, λέγοντας: «Στηρίζουμε τον λαό του Ντονμπάς στον αγώνα του ενάντια στον ΝΑΤΟ και τον ουκρανικό φασισμό». Υπήρχαν κι άλλοι στο αριστερό στρατόπεδο που μοιράστηκαν παρόμοιες αναρτήσεις.

Η στάση αυτών των ομάδων δεν διαφέρει από αυτή των ρατσιστών και φασιστών Τούρκων όσον αφορά τον ανελέητο πόλεμο εναντίον του κουρδικού λαού. Ενώ οι ρατσιστές και οι φασίστες υποστηρίζουν τις γενοκτονικές επιθέσεις κατά των Κούρδων με το επίσημο αφήγημα του κράτους, αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να δικαιολογηθούν απευθύνοντας γελοίες κατηγορίες εναντίον των κουρδικών εθνικών κινημάτων και των ηγετών του κουρδικού αγώνα για ελευθερία, αποκαλώντας τους «εθνικιστές» ή «υπασπιστές του ιμπεριαλισμού». Δεν θα χρησιμοποιήσουν τη λέξη «επανάσταση» για την επανάσταση στη Rojava, της οποίας η επιρροή έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, και θεωρούν την αντίσταση των λαών της , όσο αξιοπρεπής και αν είναι, ως παράδοση.

Με αυτά τα παραδείγματα δεν σκοπεύω να αντιταχθώ σε κανέναν που αντιτίθεται στον πόλεμο, όσο ρατσιστής κι αν είναι, ή φασίστας ή εχθρικός κατά των Κούρδων. Είναι καλό να εναντιωνόμαστε στους πολέμους, να είμαστε φιλειρηνιστές. Αυτό δεν είναι αφύσικο. Η ανωμαλία έγκειται στην υποκρισία εκείνων που φωνάζουν με χαρά για τη σφαγή ανθρώπων κοντά, ενώ αντιτίθενται σε πολέμους σε μακρινές χώρες και διαστρεβλώνουν την αλήθεια...

Αυτή η υποκρισία είναι αναμφίβολα μια εκδήλωση έλλειψης ηθών που βασίζεται στο προσωπικό κέρδος. Αυτός είναι και ο θεμελιώδης λόγος πίσω από τους πολέμους. Εκείνοι που πιστεύουν ότι κάθε κακό και υποκρισία είναι δικαιολογημένη όταν πρόκειται για τα δικά τους συμφέροντα αντιτίθενται στον πόλεμο επειδή βάζει σε ρίσκο ακριβώς αυτά τα πράγματα. Αυτό ισχύει για τους ρατσιστές και τους φασίστες τόσο στην εξουσία όσο και στην αντιπολίτευση, τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά. Δεν έχουν αντίρρηση στον πόλεμο επειδή οι άνθρωποι της Ουκρανίας και του Ντονμπάς βλέπουν τις βόμβες να πέφτουν βροχή πάνω τους, το κάνουν επειδή διακυβεύονται τα συμφέροντά τους.

Πού στέκονται οι Κούρδοι σε όλα αυτά; Τι πιστεύουν τα διάφορα κουρδικά εθνικά κινήματα και οι ηγέτες του κουρδικού αγώνα για την ελευθερία;

Είναι προφανές. Αντιτίθενται τόσο στην επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία όσο και στο ΝΑΤΟ και τη Δύση να πετούν την Ουκρανία στη Ρωσία σαν μια μπάλα ποδοσφαίρου. Τονίζουν επίσης έντονα ότι οι υπεύθυνοι για αυτόν τον πόλεμο είναι οι μεγάλες δυνάμεις. Αυτή είναι η αλήθεια. Οι πλευρές που εμπλέκονται στον Ψυχρό Πόλεμο ξεκίνησαν έναν άλλο πόλεμο διχοτόμησης μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, και στη συνέχεια επιδεικνύουν κάθε είδους ανήθικη συμπεριφορά για να επανασχεδιάσουν την άθλια τάξη που αποκαλούν «νέο κόσμο» σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.

Η επιλογή πλευρών στην άδοξη αυτοκρατορική μηχανική σε αυτόν τον πόλεμο διχοτόμησης δεν είναι μια αντιπολεμική στάση. Είναι υπέρ του πολέμου. Το να ντύνεις το σύνθημα «No War» με φανταχτερά ρούχα δεν μπορεί να καλύψει αυτή την κακία. Αλήθεια, επανάσταση, ανθρώπινη ζωή-αυτές οι αξίες απαιτούν να πούμε όχι στον πόλεμο σε όλες τις πτυχές της ζωής. Ο διαχωρισμός των ανθρώπων που πεθαίνουν από τις βόμβες σε Ουκρανούς, Ντομπασιανούς, Κούρδους, Αφγανούς, Αλεβίτες, Γιαζίντι, Χριστιανούς, Σιίτες ή Σουνίτες και η ανάλογη στάση είναι το αποκορύφωμα της ανηθικότητας.