Ένα σχόλιο για το κάλεσμα του Öcalan
Χρόνια τώρα, το παράπονό μου ήταν ότι, όταν ανέβαζα κάποιο ποστ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με τους Κουρδους, δεν ασχολούταν σχεδον κανένας. Τώρα, ξαφνικά, έχουν γίνει όλοι ειδήμονες και (κατα)κρίνουν την πρόταση του Öcalan περί αφοπλισμου και διάλυσης του PKK, ωσάν να είχαν εντρυφήσει στο κουρδικό για χρόνια.
Καταρχάς, το ότι το είπε ο Öcalan δε σημαίνει αυτομάτως ότι θα γίνει. Αλλιώς δε θα αναμενόταν η απάντηση εκ μέρους του PKK, θα είχαν αρχίσει ήδη οι διαδικασίες (οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, αν και όποτε ξεκινήσουν, δε θα ολοκληρωθούν σε μια βδομάδα, είναι χρονοβόρες και για να λάβουν χώρα εννοείται πως θα πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο και οι απαραίτητες εγγυήσεις). Το PKK δεν είναι "αρχή ενός ανδρός", όσο και αν φαίνεται καμιά φορά έτσι στους απέξω - και όσο χαρισματικός και αν είναι ο συγκεκριμένος ανήρ. Έχουν υπάρξει φορές που δεν επικράτησε η γνώμη του Öcalan επειδή είχε διαφορετική γνώμη το τάδε συνέδριο ή η δείνα συνέλευση. Θα κρίνει, λοιπόν, το ίδιο το κόμμα, αν, πότε και πώς θα κάνει αυτό που κλήθηκε να κάνει.
Δεύτερον, οι όντως σχετικοί με το θέμα, κάτι τετοιο περιμέναμε να ακούσουμε. Μέρες τώρα συζητιέται στις σχετικές σελίδες. Αυτός, εξάλλου, είναι -οφείλει να είναι- και ο απώτερος στόχος ενός επαναστατικού κινηματος -και δη ένοπλου: να έρθει η μέρα που δε θα έχει πια λόγο ύπαρξης. Δεν πολεμάς για να πολεμάς, το αντάρτικο είναι το μέσο, όχι αυτοσκοπός. Δε θα κάτσουν να πολεμάνε για πάντα, επειδή εσας σας φαίνεται πιο "ηρωικό". Από τη δεκαετία του 90 μιλάει για διάλογο και ειρήνη ο Άπο. Από όταν ήταν στο απωγειο της δύναμής του ακόμη. Και μπορώ να σας παραθέσω, αν θέλετε, μιλιούνια βίντεο και άρθρα περί αυτου. Τα ίδια έλεγε, εξάλλου, και στο προηγούμενο μήνυμά του, στο Newroz του 2013, που διαβάστηκε μπροστά σε ένα εκατομμύριο κόσμου στο Ντιγιάρμπακιρ: "¨Ηρθε η ώρα να σιγήσουν τα όπλα και να επικρατήσει η πολιτική!"
Αν, λοιπόν, ο Öcalan όντως κρινει ότι ήρθε η ώρα να σιγήσουν τα όπλα, η ώρα του αφοπλισμού και της πολιτικής, προσωπικα πιστεύω οτι μάλλον έτσι θα είναι. Μπορεί να κάνει λάθος; Φυσικά και μπορεί! Κανείς δεν έχει το αλάθητο, ούτε καν ο Öcalan. Αλλά θα είναι ένα ειλικρινές λάθος, για το οποίο ήδη έχει αναλάβει την ιστορική ευθύνη. Είναι γελοίο και παράλογο να πιστεύει κανείς ότι ενας άνθρωπος που έχει αντεξει ένα τέταρτο του αιώνα σε μια από τις χειρότερες φυλακές του κόσμου (όπου εσείς κι εγώ δε θα αντέχαμε ούτε μια βδομάδα), που έγραψε, όντας έγκλειστος και με ελάχιστα μέσα, δεκάδες βιβλία για το κουρδικό ζήτημα, τη Μέση Ανατολή, την ελευθερία και τη δημοκρατία, περνώντας τα προφορικά και με χαρτάκια στους δικηγόρους του, που έφαγε στο κελί τα καλύτερα και πιο δημιουργικά χρόνια της ζωής του, θα προδώσει τώρα συνειδητά τον υψηλό του στόχο, το κίνημα του και, στο τελος-τελος, τον ίδιο του τον εαυτό και την υστεροφημία του, για να ζήσει -είναι σχεδόν ογδόντα χρόνων- πόσο; πέντε, δέκα, δεκαπεντε -αν είναι τυχερός και φτάσει την ηλικία του Μαντέλα- χρονια εκτός φυλακης;
Όπως είχε πει και ο ίδιος ο Μαντέλα, μόνο οι ελεύθεροι άνθρωποι μπορούν να κάνουν διαπραγματευσεις. Ο Öcalan βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, για την ώρα τουλάχιστον πρέπει να διαπραγματευτεί έγκλειστος. Προφανώς ο, τι βγαίνει από το Ιμραλί πρέπει να είναι αποδεκτό από το κράτος -αλλιώς απλά δε θα το αφήσουν να βγει. Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να ισορροπήσει ένας άνθρωπος αυτό το πράγμα: να πει αυτά που θέλει και να περάσει τα μηνυματα που πρέπει να περάσει με τρόπο που να μην του τα μπλοκάρουν.
Αν, λοιπόν, δε σας αρεσε η δηλωση και περιμένατε πύρινους λογους περί πολεμου μέχρις εσχάτων και αυτοπυρπολήσεων και δεν ξέρω τι αλλο, λυπάμαι. Είστε μάλλον ανίδεοι. Ο ηγέτης φέρει την ευθύνη του λαού του και σκοπός του είναι το ζην και το ευ ζην αυτού του λαού, όχι να εντυπωσιάσει εσάς.
Στην τελική, ας μην ψηφίζατε ανθρωπάρια σαν το Σημίτη και τον
Πάγκαλο, για να ήταν τώρα ο Öcalan
με τα κουστούμια του και τις
γραβάτες του στη Χάγη ή όπου αλλού και να μπορούσε να συνομιλεί και να διαπραγματεύεται σαν ελεύθερος άνθρωπος
-και όχι μεσα από το μπουντρούμι.
Α.
28/2/2025